Betalen
Zichtrekeningen
Kredietkaarten
Online bankieren
Onder nul gaan
Veilig bankieren
Lenen
Woning
Mobiliteit
Andere doelen
Sparen en beleggen
Sparen
Beleggen
Fiscaal sparen
Verzekeren
Zoekt u informatie over de fusie tussen AXA Bank en Crelan? Klik hieronder. Of sluit het venster en surf gewoon verder.
AXA Bank Belgium is een bank die behoort tot de Crelan Groep.
AXA Belgium is een verzekeringsmaatschappij die deel uitmaakt van de AXA-groep. Er verandert niets aan de verzekeringen die u daar hebt afgesloten, die blijven onder de hoede van AXA Belgium.
De inflatie heeft nu in de grote economieën een duidelijke daling ingezet. Hoewel niet alle zorgen van de baan zijn, hebben beleggers het inflatieprobleem als ‘opgelost’ geklasseerd. Dat is wellicht te voortvarend op langere termijn, maar voor de komende maanden is die inschatting terecht. De energieprijzen dalen al sinds het begin van 2023, en zullen binnenkort gevolgd worden door de tweede belangrijkste oorzaak van inflatie tijdens het voorbije jaar: voedingsprijzen.
Helaas … De restanten van de inflatiepiek zullen nog een hele tijd het economische landschap blijven vervuilen. Het is duidelijk dat de pandemiemaatregelen een erg zware verstoring van de economie hebben veroorzaakt, en dat een terugkeer naar de evenwichtssituatie zeer lange tijd zal duren. Structurele factoren winnen aan kracht en creëren bovendien een omgeving waarin zich makkelijker dan vroeger inflatiepieken kunnen voordoen.
Zo is er de vergroening van de economie die ons te wachten staat, en die een duizelingwekkend prijskaartje draagt. Daarnaast is er de vergrijzing die in Europa geen toekomstmuziek meer is, maar een meetbare realiteit: vanaf nu zal de Europese beroepsbevolking netto met 1 miljoen arbeidskrachten per jaar afnemen; tegen het einde van het decennium zelfs met 1,5 miljoen per jaar.
Dat geeft mensen die nu aan het werk zijn, een betere onderhandelingspositie - goed nieuws voor hun koopkracht, maar het zorgt er ook voor dat looninflatie een belangrijke component blijft voor de toekomstige inflatieomgeving.
En dan is er nog de toenemende trend bij overheden en bedrijven om de aanvoer van kritische grondstoffen en benodigdheden niet langer zomaar bij de goedkoopste producent te betrekken, maar de toelevering te diversifiëren en robuuster te maken. Dat betekent onder meer: de afhankelijkheid terugdringen van Russisch gas, Taiwanese halfgeleiders en Chinese massaproductie. Ook aan die beweging hangt een stevig prijskaartje.
Maar voorlopig is de ‘cyclische’ trend van de inflatie neerwaarts, en dat geeft de centrale banken de ruimte (en een excuus) om stilaan het beleid van inflatiebestrijding te beëindigen. Zowel de Amerikaanse centrale bank (de Fed) als de ECB zijn de voorbije maanden geconfronteerd met de schaduwzijde van hun eigen beleid. Het faillissement van Silicon Valley Bank en de problemen van enkele gelijkaardige Amerikaanse banken kunnen minstens gedeeltelijk op het conto van de erg steile reeks renteverhogingen van de Fed geschreven worden. Ook in de eurozone, waar de problemen in de banksector niet zo’n hoge vlucht namen, is de stabiliteit van het financiële systeem weer een hot topic geworden – eentje waarvoor de ECB als toezichthouder niet blind kan blijven.
De Fed last, na haar recente renteverhoging (tot 5,00-5,25%), een pauze in. Officieel laat ze nog alle opties open, maar het aanvoelen van de markt is dat we ons heel dicht bij de Amerikaanse rentepiek bevinden. De ECB heeft nog wat meer werk voor de boeg (ze is ook later begonnen met haar renteverhogingen). De hardnekkig hoge kerninflatie (5,3% in mei) zal de ECB er alvast eind juli toe aanzetten de rente nog verder op te trekken. Maar ook in dit geval zijn het wellicht de spreekwoordelijke ‘laatste loodjes’.
De aandacht van beleggers verschoof ondertussen van inflatie naar economische groei. Aan recessievoorspellingen geen gebrek, maar zowel de eurozone als de VS blijven beter presteren dan de ‘doem’-voorspellingen van economen en media. Uitstel is echter geen afstel. De recessie komt er wellicht (technisch gesproken is ze al een feit in de eurozone, maar ze is nauwelijks meet- en voelbaar), maar de sterke arbeidsmarkt en consumptie dempt de verwachte terugval. Vooral de sterke arbeidsmarkt is aan weerszijden van de oceaan een opvallende sterkhouder van de economie. Zelfs de traditioneel niet erg florissante Belgische arbeidsmarkt kent vandaag een historisch laag peil van werklozen.
Sterke werkgelegenheid mag dan de verrassende economische sterkhouder van de economie zijn, er is ook een opvallende tegenvaller. De langverwachte heropening van de Chinese economie, na drie jaren van brutale pandemiemaatregelen, heeft in de eerste jaarhelft de verwachtingen waargemaakt, maar lijkt snel stoom te verliezen.
‘De wereld’ is de voorbije decennia gewend geraakt aan China als locomotief, die -eenmaal een groeispurt wordt ingezet- de rest van de wereld meetrekt. Dat hebben we niet gezien in de eerste jaarhelft: in plaats van gigantische infrastructuurinvesteringen of een flinke versnelling van de Chinese exportmachine, was het deze keer de Chinese consument die uit zijn schulp kwam en het economische herstel getrokken heeft. Dat heeft de Chinese economie uit het coviddal getrokken, maar het veroorzaakt weinig golven waar de rest van de wereld kan op meesurfen.
Afkalvende inflatie en een zwakke economische groei – dat is een prima omgeving voor obligaties. Na een erg bar 2022 kunnen die opnieuw hun normale rol in de beleggingsportefeuille opnemen: die van ‘schokdemper’ wanneer er stress is op bijvoorbeeld de aandelenmarkt.
Maar wanneer de centrale banken het hoogtepunt van hun rentecyclus naderen, en misschien in een volgende fase (vanaf 2024) tot renteverlagingen zullen overgaan, worden ze ook opnieuw een bron van rendement. Dat geldt vooral voor staatsobligaties. Met betrekking tot bedrijfsobligaties is meer voorzichtigheid geboden. Inderdaad, ze bieden een hogere rentevergoeding, maar er moet flink over gewaakt worden dat de uitgevers over stevige balansen beschikken. De volle impact van de rentestijgingen van het voorbije anderhalve jaar moet zich immers nog laten voelen. Waardoor niet alle bedrijven die tijdens het voorbije decennium goed konden gedijen door het quasi ‘gratis geld’, de veel hogere rentelasten waarmee ze stilaan geconfronteerd worden, goed zullen kunnen verteren.
Aandelenbeleggers laten de zwakkere groeivooruitzichten niet aan hun hart komen. Vooral in het segment van de groeiaandelen wordt de waardering flink opgestuwd door het enthousiasme waarmee ‘generatieve artificiële intelligentie ’ onthaald wordt. Beleggers zien hier een langverhoopte nieuwe groeimotor verschijnen, die voor decennia van structureel hogere groei kan zorgen.
Wij blijven op korte termijn behoedzaam – de winstverwachtingen liggen hoog als de ‘beloofde’ groeiafkoeling inderdaad realiteit wordt. En zelfs al zal artificiële intelligentie de wereld op termijn veranderen (een evolutie die vele jaren zal vergen) en—in het beste geval—productiever maken, de beleggingsopportuniteiten in dat domein zijn vandaag nog in veel mist en ‘wishful thinking’ gehuld.
Beleggers doen er goed aan zich niet te laten verblinden door alleen maar AI-glitter, en vooral ook oog te hebben voor het erg ruime universum van saaie bedrijven die redelijk gewaardeerd zijn, sterke balansen hebben en niet gebukt gaan onder onrealistisch hoge verwachtingen. Zodra de rentepiek achter ons ligt en de recessie ‘oud nieuws’ is (zodra een recessie bevestigd wordt, is ze eigenlijk al oud nieuws …), zou die wel eens flink de wind in de zeilen kunnen krijgen.
Redactie beëindigd op 21/06/2023.
Disclaimer: De informatie uit deze publicatie vormt een algemene toelichting bij de financiële actualiteit en mag niet worden beschouwd als een concreet advies of aanbeveling met betrekking tot financiële producten.
